Monique Bollen werkt al zo’n 20 jaar als pedagogisch medewerker en deelt met ons hoe zij zich steeds meer is gaan realiseren dat zij niet zo belangrijk is. 

Vrijwel alle jongeren op de groep hebben een vader en/ of een moeder die van ze houdt en die wil dat het goed met ze gaat. Maar heel vaak is hun invloed op en betrokkenheid bij het dagelijks leven van hun kind geminimaliseerd. En daarmee wordt de afstand tussen kinderen en ouders veel te groot.

Monique deelt prachtige voorbeelden om te laten zien dat ouders altijd ouders blijven, en hoe wij hen die plek ook kunnen laten houden – zelfs als een kind uit huis geplaatst is. Lukt dat altijd? Nee. Maar wel vaak. Door op een andere manier samen te werken met ouders. 

We praten over haar eigen verhaal, hoe moeder worden haar werk veranderd heeft, wat er gebeurde toen ze ‘aan de andere kant van de tafel zat’ bij Veilig Thuis. Over aandacht geven aan wat er wél is en goed gaat, over dat gedoe en ruzies nu eenmaal bij een gezin horen en dat dat meer als uitgangspunt genomen zou moeten worden.

Luister dit zeer inspirerende gesprek en deel het vooral ook met de groepswerkers in je organisatie of in je netwerk. Het geeft concrete handvatten om het contact tussen ouders en kinderen op een niet-therapeutische manier te verbeteren.