“Wat heeft de hulpverlening de ouders gebracht?”
Els Dirks (Jaanen) vroeg zich af ‘Heeft mijn werk eigenlijk wel zin gehad? Wat heeft het de ouders gebracht?’
Om deze vragen te beantwoorden ging zij op zoek naar een aantal gezinnen die haar geraakt hebben en aan wie ze nog wel eens terugdenkt. Hun verhalen heeft ze opgetekend in een boek. Als afscheidscadeau aan de sector, om de stem van ouders duidelijk te laten klinken. In de gesprekken hebben de ouders veel verteld over wat hen heeft geholpen en wat juist niet handig was.
We praten over reflectie, het belang van ‘er zijn’ en de combinatie van professionaliteit en compassie. Over niet oordelen, zelf ouder worden, je eigen hart en hoe mooi het is om het héle verhaal van deze gezinnen te horen. We filosoferen een beetje door en denken dat zo’n paar-jaars-update zou veel kunnen opleveren voor álle gezinnen die lang gebruik maken voor hulpverlening.
Misschien wel belangrijkste inzicht dat Els opdeed in deze gesprekken is dat vertragen en aansluiten belangrijker is dan snel alles op orde krijgen. We praten over hoezeer dat onder druk staat in de huidige tijd, dat het moeilijk is om te kiezen voor even afwachten, voor risico’s nemen.
Over het belang van een steunend team, je kwetsbaar opstellen, en dat zaadjes die geplant zijn nog jaren later hun impact kan hebben.
Els’ conclusie is overduidelijk: ja, mijn werk heeft ècht zin gehad. Een heel fijn gevoel om zo je hulpverlenerscarrière af te kunnen sluiten 🙂
Het boek van Els “Van weerzin naar Weer zin!” kun je bestellen bij Boekscout via deze link: