“Je bent de eerste in 8 jaar die naar mijn eigen kinderen vraagt”

Marieke Klein Entink heeft ruime ervaring als pleegzorgbegeleider en draagt nu vanuit beleid en onderzoek bij aan het verbeteren van de pleegzorg. Samen met Yvonne Aartsen en Gé Haans schreef Marieke het boek ‘Opgroeien in twee families’.

In afl 85 sprak ik met Yvonne Aartsen over het belang van contact tussen de pleegouders en eigen ouders. In deze aflevering ga ik met Marieke de diepte in over de eigen kinderen van pleegouders.

Marieke vertelt hoe ze zelf ‘professional vanuit haar hart is’ en als weekendpleegouder nog steeds met de voeten in de klei staat. Die praktijk inspireert in haar huidige rol in beleid en onderzoek. 

De positie en beleving van de eigen kinderen van pleegouders is tot nu toe een onbelicht thema. Tegelijkertijd heeft een deel van de break-downs te maken met de dilemma’s rond de eigen kinderen, waar we nog weinig zicht op hebben. 

Pleegouders ervaren dilemma’s in de verdeling van aandacht, het welzijn van hun eigen kinderen, de grenzen van hun eigen gezin, wat zij aan informatie mogen delen met hun eigen kinderen en bespreken deze meestal niet met de pleegzorgbegeleider. 

Door de eigen kinderen van pleegouders een stem te geven wordt de kans van een goed verloop van de plaatsing vergroot. En dat hoeft niet groots, het gaat vaak om het kleine. Het is zo belangrijk dat we daar in de begeleiding meer aandacht voor hebben.

Marieke vertelt veel over de ervaringen van de eigen kinderen van pleegouders, wat zij als lastig én als positief ervaren aan pleeggezin zijn. Want pleegbroers en -zussen hebben verrijkt je leven. Maar pleeggezinnen hebben begrip, erkenning én vragen nodig van buitenaf, van de pleegzorgbegeleider. Dat is het pleidooi van Marieke waar ik me van harte bij aansluit.