Suzan Terweij is samen met haar collega’s bij Parlan op zoek naar alternatieven voor een gesloten jeugdzorg. Zij werkte eerder bij Transferium, een grootschalige jeugdzorgplus-locatie en kent de jongeren en de hulpvorm dus goed..
Suzan vertelt over nieuwe vormen van hulp voor kinderen met complexe problemen. Door een intensieve ambulante, vasthoudende benadering waarbij het contact met de jongere de basis vormt zijn al heel wat gesloten plaatsingen voorkomen. Daarnaast is er een aantal kleinschalige voorzieningen (max 4-5 kinderen), alleen voor kinderen uit de directe omgeving zodat hun eigen netwerk deel uitmaakt van hun dagelijks leven.
Het is elke keer weer zoeken naar wat werkt bij dit kind. Behandeling en ondersteuning op maat. Moet dit kind echt uit huis – gaat dat helpen? Veel van deze kinderen vermijden hulpverleners en je moet als hulpverlener heel veel moeite doen voor contact. Maar áls je doorzet en volhoudt lukt het bijna altijd om in contact te komen en komen de kinderen in beweging. Dan kun je ze veel beter helpen.
We praten over of het jeugdzorgsysteem veranderd moet worden, over niet-meer-doorplaatsen, over dat kinderen ergens een thuis moeten/ mogen hebben, over ‘slechte vrienden’. Over mee laten kijken en het organiseren van je eigen kritiek van buitenaf, liefst door mensen van buiten de hulpverlening.
Ook vertelt Suzan waarom ze een brief met excuses aan Nienke heeft geschreven, een van de jongeren die in de jeugdzorg-plus verbleef toen Suzan daar betrokken was en nu een van de gezichten is tijdens de Week van het Vergeten Kind. Het gaat niet alleen om het vanaf nu beter doen, maar de kinderen die schade hebben ondervonden hebben recht op sorry. Dat we erkennen in plaats van nog een keer uitleggen.
Dat is pijnlijk voor ons als professionals. Suzan vindt terugkijken dat er dingen echt niet goed zijn geweest, hoewel ze juist trots was op hoe de gesloten jeugdzorg bij Parlan eruit zag. Dat is pijnlijk voor jezelf, maar nog veel pijnlijker voor de jongeren die ermee te maken hebben gehad. En daarom moeten we sorry zeggen.